کد مطلب:234775
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:261
یک بحث عرفانی
وظیفه ی نمازگزار در هنگام شنیدن اذان چیست و چگونه باید با استقبال آن برود؟
اذان، ندای دعوت و صلای رحمت است.
اذان، نوای دوستی و نغمه ی حق پویی است.
اذان، طلب عاشقان و خواستن عارفان است.
اذان، معنای تطهیر و صفای تكبیر است.
اذان، باریابی به محضر یار و نزدیكی به دادار است.
اذان، نور است و روشنایی، صحبت است و دیدار، لطف است
[ صفحه 97]
و عنایت، شكوه است و عزت، هدایت است و بیداری، حكایت است و دلنوازی و... باید خود را آماده ی رویارویی با آن نمود.
شهید ثانی می فرماید: «هنگامی كه بانگ مؤذن را شنیدی، دلت را بر آن عرض بدار، اگر چنین یافتی كه دلت مالامال از محبت و سرور برای شنیدن این نغمه ی آسمانی است، پس بدان كه در روز قیامت، بانگ های روح پرور و جانفزا در گوشت طنین انداز خواهد بود و تو را با رحمت و الطاف بی كران الهی بشارت خواهد داد». [1] .
[1] اسرار الصلاة، ص 114.